2Cor 1:1-24
2 Corinthians 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
NLT | Greek NT | Matchup | Interlinear | Reverse-Interlinear
1Παῦλος,
ἀπόστολος
Χριστοῦ
Ἰησοῦ
διὰ
θελήματος
θεοῦ,
καὶ
Τιμόθεος
ὁ
ἀδελφός·
τῇ
ἐκκλησίᾳ
τοῦ
θεοῦ
τῇ
οὔσῃ
ἐν
Κορίνθῳ
σὺν
τοῖς
ἁγίοις
πᾶσιν
τοῖς
οὖσιν
ἐν
ὅλῃ
τῇ
Ἀχαΐᾳ.
2χάρις
ὑμῖν
καὶ
εἰρήνη
ἀπὸ
θεοῦ
πατρὸς
ἡμῶν
καὶ
κυρίου
Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
3εὐλογητὸς
ὁ
θεός,
καὶ
πατὴρ
τοῦ
κυρίου
ἡμῶν
Ἰησοῦ
Χριστοῦ·
ὁ
πατὴρ
τῶν
οἰκτιρμῶν
καὶ
θεὸς
πάσης
παρακλήσεως.
4ὁ
παρακαλῶν
ἡμᾶς
ἐπὶ
πάσῃ
τῇ
θλίψει
ἡμῶν
εἰς
τὸ
δύνασθαι
ἡμᾶς
παρακαλεῖν
τοὺς
ἐν
πάσῃ
θλίψει·
διὰ
τῆς
παρακλήσεως
ἧς
παρακαλούμεθα
αὐτοὶ
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ.
5ὅτι
καθὼς
περισσεύει
τὰ
παθήματα
τοῦ
Χριστοῦ
εἰς
ἡμᾶς,
οὕτως
διὰ
τοῦ
Χριστοῦ
περισσεύει
καὶ
ἡ
παράκλησις
ἡμῶν.
6εἴτε
δὲ
θλιβόμεθα,
ὑπὲρ
τῆς
ὑμῶν,
παρακλήσεως
καὶ
σωτηρίας·
εἴτε
παρακαλούμεθα,
ὑπὲρ
τῆς
ὑμῶν
παρακλήσεως,
τῆς
ἐνεργουμένης
ἐν
ὑπομονῇ
τῶν
αὐτῶν
παθημάτων
ὧν
καὶ
ἡμεῖς
πάσχομεν.
7καὶ
ἡ
ἐλπὶς
ἡμῶν
βεβαία
ὑπὲρ
ὑμῶν
εἰδότες
ὅτι
ὡς
κοινωνοί
ἐστε
τῶν
παθημάτων,
οὕτως
καὶ
τῆς
παρακλήσεως.
8οὐ
γὰρ
θέλομεν
ὑμᾶς
ἀγνοεῖν,
ἀδελφοί,
ὑπὲρ
τῆς
θλίψεως
ἡμῶν
τῆς
γενομένης
ἐν
τῇ
Ἀσίᾳ.
ὅτι
καθ᾽
ὑπερβολὴν
ὑπὲρ
δύναμιν
ἐβαρήθημεν,
ὥστε
ἐξαπορηθῆναι
ἡμᾶς
καὶ
τοῦ
ζῆν·
9ἀλλά,
αὐτοὶ
ἐν
ἑαυτοῖς
τὸ
ἀπόκριμα
τοῦ
θανάτου
ἐσχήκαμεν·
ἵνα,
μὴ
πεποιθότες
ὦμεν
ἐφ᾽
ἑαυτοῖς
ἀλλ᾽
ἐπὶ
τῷ
θεῷ,
τῷ
ἐγείροντι
τοὺς
νεκρούς·
10ὃς
ἐκ
τηλικούτου
θανάτου
ἐρύσατο
ἡμᾶς,
καὶ
ῥύσεται·
εἰς
ὃν
ἠλπίκαμεν,
ὅτι
καὶ
ἔτι
ῥύσεται·
11συνυπουργούντων
καὶ
ὑμῶν
ὑπὲρ
ἡμῶν
τῇ
δεήσει·
ἵνα
ἐκ
πολλῶν
προσώπων
τὸ
εἰς
ἡμᾶς
χάρισμα
διὰ
πολλῶν
εὐχαριστηθῇ
ὑπὲρ
ἡμῶν.
12ἡ
γὰρ
καύχησις
ἡμῶν
αὕτη
ἐστὶν
τὸ
μαρτύριον
τῆς
συνειδήσεως
ἡμῶν
ὅτι
ἐν
ἁγιότητι
καὶ
εἰλικρινείᾳ
τοῦ
θεοῦ·
καὶ
οὐκ
ἐν
σοφίᾳ
σαρκικῇ,
ἀλλ᾽
ἐν
χάριτι
θεοῦ·
ἀνεστράφημεν
ἐν
τῷ
κόσμῳ,
περισσοτέρως
δὲ
πρὸς
ὑμᾶς.
13οὐ
γὰρ
ἄλλα
γράφομεν
ὑμῖν
ἀλλ᾽
ἢ
ἃ
ἀναγινώσκετε,
ἢ
καὶ
ἐπιγινώσκετε.
ἐλπίζω
δὲ
ὅτι
ἕως
τέλους
ἐπιγνώσεσθε,
14καθὼς
καὶ
ἐπέγνωτε
ἡμᾶς
ἀπὸ
μέρους.
ὅτι
καύχημα
ὑμῶν
ἐσμὲν
καθάπερ
καὶ
ὑμεῖς
ἡμῶν,
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
τοῦ
κυρίου
Ἰησοῦ.
15καὶ
ταύτῃ
τῇ
πεποιθήσει,
ἐβουλόμην
πρότερον
πρὸς
ὑμᾶς
ἐλθεῖν
ἵνα
δευτέραν
χάριν
σχῆτε—
16καὶ
δι᾽
ὑμῶν
διελθεῖν
εἰς
Μακεδονίαν
καὶ
πάλιν
ἀπὸ
Μακεδονίας
ἐλθεῖν
πρὸς
ὑμᾶς·
καὶ
ὑφ᾽
ὑμῶν
προπεμφθῆναι
εἰς
τὴν
Ἰουδαίαν.
17τοῦτο
οὖν
βουλόμενος·
μήτι
ἄρα
τῇ
ἐλαφρίᾳ
ἐχρησάμην;
ἢ
ἃ
βουλεύομαι
κατὰ
σάρκα
βουλεύομαι
ἵνα
ᾖ
παρ᾽
ἐμοὶ
τὸ
Ναί
ναὶ
καὶ
τὸ
Οὔ
οὔ;
18πιστὸς
δὲ
ὁ
θεός,
ὅτι
ὁ
λόγος
ἡμῶν
ὁ
πρὸς
ὑμᾶς
οὐκ
ἔστιν
Ναί
καὶ
Οὔ.
19ὁ
τοῦ
θεοῦ
γὰρ
υἱός,
Ἰησοῦς
Χριστός,
(ὁ
ἐν
ὑμῖν
δι᾽
ἡμῶν
κηρυχθεὶς
δι᾽
ἐμοῦ,
καὶ
Σιλουανοῦ,
καὶ
Τιμοθέου,)
οὐκ
ἐγένετο
Ναὶ
καί
Οὔ,
ἀλλά
Ναί,
ἐν
αὐτῷ
γέγονεν.
20ὅσαι
γὰρ
ἐπαγγελίαι
θεοῦ
ἐν
αὐτῷ
Τὸ
Ναί·
διὸ
καὶ
δι᾽
αὐτοῦ,
Τὸ
ἀμήν
τῷ
θεῷ
πρὸς
δόξαν
δι᾽
ἡμῶν.
21ὁ
δὲ
βεβαιῶν
ἡμᾶς,
σὺν
ὑμῖν,
εἰς
Χριστόν·
καὶ
χρίσας
ἡμᾶς
θεός,
22ὁ
καὶ
σφραγισάμενος
ἡμᾶς
καὶ
δοὺς
τὸν
ἀρραβῶνα
τοῦ
πνεύματος
ἐν
ταῖς
καρδίαις
ἡμῶν.
23ἐγὼ
δὲ
μάρτυρα
τὸν
θεὸν
ἐπικαλοῦμαι
ἐπὶ
τὴν
ἐμὴν
ψυχήν·
ὅτι
φειδόμενος
ὑμῶν
οὐκέτι
ἦλθον
εἰς
Κόρινθον.
24οὐχ
ὅτι
κυριεύομεν
ὑμῶν
τῆς
πίστεως·
ἀλλὰ
συνεργοί
ἐσμεν
τῆς
χαρᾶς
ὑμῶν,
τῇ
γὰρ
πίστει
ἑστήκατε.