Luke 5:1-39
Luke 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
NLT | Greek NT | Matchup | Interlinear | Reverse-Interlinear
1ἐγένετο
δὲ
ἐν
τῷ
τὸν
ὄχλον
ἐπικεῖσθαι
αὐτῷ
καὶ
ἀκούειν
τὸν
λόγον
τοῦ
θεοῦ,
καὶ
αὐτὸς
ἦν
ἑστὼς
παρὰ
τὴν
λίμνην
Γεννησαρέτ.
2καὶ
εἶδεν
πλοῖα
δύο
ἑστῶτα
παρὰ
τὴν
λίμνην,
οἱ
δὲ
ἁλεεῖς
ἀπ᾽
αὐτῶν
ἀποβάντες
ἔπλυνον
τὰ
δίκτυα.
3ἐμβὰς
δὲ
εἰς
ἓν
τῶν
πλοίων,
ὃ
ἦν
Σίμωνος,
ἠρώτησεν
αὐτὸν
ἀπὸ
τῆς
γῆς
ἐπαναγαγεῖν
ὀλίγον.
καθίσας
δὲ
ἐκ
τοῦ
πλοίου
ἐδίδασκεν
τοὺς
ὄχλους.
4ὡς
δὲ
ἐπαύσατο
λαλῶν,
εἶπεν
πρὸς
τὸν
Σίμωνα,
Ἐπανάγαγε
εἰς
τὸ
βάθος
καὶ
χαλάσατε
τὰ
δίκτυα
ὑμῶν
εἰς
ἄγραν.
5καὶ
ἀποκριθεὶς
Σίμων
εἶπεν,
Ἐπιστάτα,
δι᾽
ὅλης
νυκτὸς
κοπιάσαντες
οὐδὲν
ἐλάβομεν.
ἐπὶ
δὲ
τῷ
ῥήματί
σου,
χαλάσω
τὰ
δίκτυα.
6καὶ
τοῦτο
ποιήσαντες
συνέκλεισαν
πλῆθος
ἰχθύων
πολὺ
διερήσσετο
δὲ
τὰ
δίκτυα
αὐτῶν.
7καὶ
κατένευσαν
τοῖς
μετόχοις
ἐν
τῷ
ἑτέρῳ
πλοίῳ
τοῦ
ἐλθόντας
συλλαβέσθαι
αὐτοῖς
καὶ
ἦλθαν,
καὶ
ἔπλησαν
ἀμφότερα
τὰ
πλοῖα
ὥστε
βυθίζεσθαι
αὐτά.
8ἰδὼν
δὲ
Σίμων
Πέτρος,
προσέπεσεν
τοῖς
γόνασιν
Ἰησοῦ
λέγων,
̓Έξελθε
ἀπ᾽
ἐμοῦ—
ὅτι
ἀνὴρ
ἁμαρτωλός
εἰμι,
κύριε.
9θάμβος
γὰρ
περιέσχεν
αὐτόν,
καὶ
πάντας
τοὺς
σὺν
αὐτῷ
ἐπὶ
τῇ
ἄγρᾳ
τῶν
ἰχθύων
ὧν
συνέλαβον.
10ὁμοίως
δὲ
καὶ
Ἰάκωβον
καὶ
Ἰωάνην,
υἱοὺς
Ζεβεδαίου,
οἳ
ἦσαν
κοινωνοὶ
τῷ
Σίμωνι.
καὶ
εἶπεν
πρὸς
τὸν
Σίμωνα
ὁ
Ἰησοῦς,
Μὴ
φοβοῦ·
ἀπὸ
τοῦ
νῦν
ἀνθρώπους
ἔσῃ
ζωγρῶν.
11καὶ
καταγαγόντες
τὰ
πλοῖα
ἐπὶ
τὴν
γῆν,
ἀφέντες
πάντα
ἠκολούθησαν
αὐτῷ.
12καὶ
ἐγένετο
ἐν
τῷ
εἶναι
αὐτὸν
ἐν
μιᾷ
τῶν
πόλεων,
καὶ
ἰδοὺ
ἀνὴρ
πλήρης
λέπρας.
ἰδὼν
δὲ
τὸν
Ἰησοῦν,
πεσὼν
ἐπὶ
πρόσωπον
ἐδεήθη
αὐτοῦ
λέγων,
Κύριε,
ἐὰν
θέλῃς,
δύνασαί
με
καθαρίσαι.
13καὶ
ἐκτείνας
τὴν
χεῖρα
ἥψατο
αὐτοῦ.
λέγων,
Θέλω,
καθαρίσθητι.
καὶ
εὐθέως
ἡ
λέπρα
ἀπῆλθεν
ἀπ᾽
αὐτοῦ.
14καὶ
αὐτὸς
παρήγγειλεν
αὐτῷ
μηδενὶ
εἰπεῖν.
ἀλλὰ
ἀπελθὼν
δεῖξον
σεαυτὸν
τῷ
ἱερεῖ.
καὶ
προσένεγκε
περὶ
τοῦ
καθαρισμοῦ
σου
καθὼς
προσέταξεν
Μωυσῆς·
εἰς
μαρτύριον
αὐτοῖς.
15διήρχετο
δὲ
μᾶλλον,
ὁ
λόγος
περὶ
αὐτοῦ,
καὶ
συνήρχοντο
ὄχλοι
πολλοὶ
ἀκούειν
καὶ
θεραπεύεσθαι
ἀπὸ
τῶν
ἀσθενειῶν
αὐτῶν.
16αὐτὸς
δὲ
ἦν
ὑποχωρῶν
ἐν
ταῖς
ἐρήμοις
καὶ
προσευχόμενος.
17καὶ
ἐγένετο
ἐν
μιᾷ
τῶν
ἡμερῶν
καὶ
αὐτὸς
ἦν
διδάσκων,
καὶ
ἦσαν
καθήμενοι
Φαρισαῖοι
καὶ
νομοδιδάσκαλοι.
(οἳ
ἦσαν
ἐληλυθότες
ἐκ
πάσης
κώμης
τῆς
Γαλιλαίας
καὶ
Ἰουδαίας,
καὶ
Ἰερουσαλήμ.)
καὶ
δύναμις
κυρίου
ἦν
εἰς
τὸ
ἰᾶσθαι
αὐτόν.
18καὶ
ἰδοὺ
ἄνδρες
φέροντες
ἐπὶ
κλίνης
ἄνθρωπον
ὃς
ἦν
παραλελυμένος.
καὶ
ἐζήτουν
αὐτὸν
εἰσενεγκεῖν
καὶ
θεῖναι
αὐτὸν
ἐνώπιον
αὐτοῦ,
19καὶ
μὴ
εὑρόντες
ποίας
εἰσενέγκωσιν
αὐτὸν
διὰ
τὸν
ὄχλον·
ἀναβάντες
ἐπὶ
τὸ
δῶμα
διὰ
τῶν
κεράμων.
καθῆκαν
αὐτὸν
σὺν
τῷ
κλινιδίῳ,
εἰς
τὸ
μέσον
ἔμπροσθεν
τοῦ
Ἰησοῦ.
20καὶ
ἰδὼν
τὴν
πίστιν
αὐτῶν,
εἶπεν,
̓Άνθρωπε,
ἀφέωνταί
σοι
αἱ
ἁμαρτίαι
σου.
21καὶ
ἤρξαντο
διαλογίζεσθαι
οἱ
γραμματεῖς
καὶ
οἱ
Φαρισαῖοι
λέγοντες,
Τίς
ἐστιν
οὗτος;
ὃς
λαλεῖ
βλασφημίας.
τίς
δύναται
ἁμαρτίας
ἀφεῖναι
εἰ
μὴ
μόνος
ὁ
θεός;
22ἐπιγνοὺς
δὲ
ὁ
Ἰησοῦς
τοὺς
διαλογισμοὺς
αὐτῶν,
ἀποκριθεὶς
εἶπεν
πρὸς
αὐτούς,
Τί
διαλογίζεσθε
ἐν
ταῖς
καρδίαις
ὑμῶν;
23τί
ἐστιν
εὐκοπώτερον,
εἰπεῖν,
Ἀφέωνταί
σοι
αἱ
ἁμαρτίαι
σου;
ἢ
εἰπεῖν,
̓Έγειρε
καὶ
περιπάτει;
24ἵνα
δὲ
εἰδῆτε
ὅτι
ὁ
υἱὸς
τοῦ
ἀνθρώπου
ἐξουσίαν
ἔχει
ἐπὶ
τῆς
γῆς
ἀφιέναι
ἁμαρτίας.
εἶπεν
τῷ
παραλελυμένῳ,
Σοὶ
λέγω,
̓Έγειρε
καὶ
ἄρας
τὸ
κλινίδιόν
σου,
πορεύου
εἰς
τὸν
οἶκόν
σου.
25καὶ
παραχρῆμα,
ἀναστὰς
ἐνώπιον
αὐτῶν,
ἄρας
ἐφ᾽
ὃ
κατέκειτο,
ἀπῆλθεν
εἰς
τὸν
οἶκον
αὐτοῦ
δοξάζων
τὸν
θεόν.
26καὶ
ἔκστασις
ἔλαβεν
ἅπαντας,
καὶ
ἐδόξαζον
τὸν
θεόν,
καὶ
ἐπλήσθησαν
φόβου
λέγοντες
ὅτι,
Εἴδαμεν
παράδοξα
σήμερον.
27καὶ
μετὰ
ταῦτα,
ἐξῆλθεν,
καὶ
ἐθεάσατο
τελώνην
ὀνόματι
Λευεὶν
καθήμενον
ἐπὶ
τὸ
τελώνιον.
καὶ
εἶπεν
αὐτῷ,
Ἀκολούθει
μοι.
28καὶ
καταλιπὼν
πάντα,
ἀναστάς,
ἠκολούθει
αὐτῷ.
29καὶ
ἐποίησεν
δοχὴν
μεγάλην
Λευεὶς
αὐτῷ
ἐν
τῇ
οἰκίᾳ
αὐτοῦ.
καὶ
ἦν
ὄχλος
πολὺς
τελωνῶν
καὶ
ἄλλων
οἳ
ἦσαν
μετ᾽
αὐτῶν
κατακείμενοι.
30καὶ
ἐγόγγυζον
οἱ
Φαρισαῖοι
καὶ
οἱ
γραμματεῖς
αὐτῶν
πρὸς
τοὺς
μαθητὰς
αὐτοῦ
λέγοντες,
Διὰ
τί
μετὰ
τῶν
τελωνῶν
καὶ
ἁμαρτωλῶν
ἐσθίετε
καὶ
πίνετε;
31καὶ
ἀποκριθεὶς
ὁ
Ἰησοῦς
εἶπεν
πρὸς
αὐτούς,
Οὐ
χρείαν
ἔχουσιν
οἱ
ὑγιαίνοντες
ἰατροῦ—
ἀλλὰ
οἱ
κακῶς
ἔχοντες·
32οὐκ
ἐλήλυθα
καλέσαι
δικαίους,
ἀλλὰ
ἁμαρτωλοὺς
εἰς
μετάνοιαν.
33οἱ
δὲ
εἶπαν
πρὸς
αὐτόν,
Οἱ
μαθηταὶ
Ἰωάνου
νηστεύουσιν
πυκνὰ
καὶ
δεήσεις
ποιοῦνται,
ὁμοίως
καὶ
οἱ
τῶν
Φαρισαίων.
οἱ
δὲ
σοὶ
ἐσθίουσιν
καὶ
πίνουσιν.
34ὁ
δὲ
Ἰησοῦς
εἶπεν
πρὸς
αὐτούς,
Μὴ
δύνασθε
τοὺς
υἱοὺς
τοῦ
νυμφῶνος
ἐν
ᾧ
ὁ
νυμφίος
μετ᾽
αὐτῶν
ἐστὶν
ποιῆσαι
νηστεῦσαι;
35ἐλεύσονται
δὲ
ἡμέραι
καὶ
ὅταν
ἀπαρθῇ
ἀπ᾽
αὐτῶν
ὁ
νυμφίος,
τότε
νηστεύσουσιν
ἐν
ἐκείναις
ταῖς
ἡμέραις.
36ἔλεγεν
δὲ
καὶ
παραβολὴν
πρὸς
αὐτοὺς
ὅτι·
Οὐδεὶς
ἐπίβλημα
ἀπὸ
ἱματίου
καινοῦ
σχίσας
ἐπιβάλλει
ἐπὶ
ἱμάτιον
παλαιόν.
εἰ
δὲ
μή
γε
καὶ
τὸ
καινὸν
σχίσει
καὶ
τῷ
παλαιῷ,
οὐ
συμφωνήσει
τὸ
ἐπίβλημα
τὸ
ἀπὸ
τοῦ
καινοῦ.
37καὶ
οὐδεὶς
βάλλει
οἶνον
νέον
εἰς
ἀσκοὺς
παλαιούς.
εἰ
δὲ
μή
γε
ῥήξει
ὁ
οἶνος
ὁ
νέος
τοὺς
ἀσκούς·
καὶ
αὐτὸς
ἐκχυθήσεται
καὶ
οἱ
ἀσκοὶ
ἀπολοῦνται.
38ἀλλὰ
οἶνον
νέον
εἰς
ἀσκοὺς
καινοὺς
βλητέον.
39καὶ
οὐδεὶς
πιὼν
παλαιὸν
θέλει
νέον.
λέγει
γάρ,
Ὁ
παλαιὸς
χρηστός
ἐστιν.