Luke 1:1-80
Luke 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24
NLT | Greek NT | Matchup | Interlinear | Reverse-Interlinear
1Ἐπειδήπερ
πολλοὶ
ἐπεχείρησαν
ἀνατάξασθαι
διήγησιν
περὶ
τῶν
πεπληροφορημένων
ἐν
ἡμῖν
πραγμάτων.
2καθὼς
παρέδοσαν
ἡμῖν
οἱ
ἀπ᾽
ἀρχῆς
αὐτόπται
καὶ
ὑπηρέται
γενόμενοι
τοῦ
λόγου.
3ἔδοξε
κἀμοὶ
παρηκολουθηκότι
ἄνωθεν
πᾶσιν
ἀκριβῶς,
καθεξῆς
σοι
γράψαι,
κράτιστε
Θεόφιλε,
4ἵνα
ἐπιγνῷς
περὶ
ὧν
κατηχήθης
λόγων
τὴν
ἀσφάλειαν.
5ἐγένετο
ἐν
ταῖς
ἡμέραις
Ἡρῴδου
βασιλέως
τῆς
Ἰουδαίας,
ἱερεύς
τις
ὀνόματι
Ζαχαρίας·
ἐξ
ἐφημερίας
Ἀβιά,
καὶ
γυνὴ
αὐτῷ,
ἐκ
τῶν
θυγατέρων
Ἀαρών,
καὶ
τὸ
ὄνομα
αὐτῆς
Ἐλεισάβετ.
6ἦσαν
δὲ
δίκαιοι
ἀμφότεροι
ἐναντίον
τοῦ
θεοῦ,
πορευόμενοι
ἐν
πάσαις
ταῖς
ἐντολαῖς
καὶ
δικαιώμασιν
τοῦ
κυρίου
ἄμεμπτοι.
7καὶ
οὐκ
ἦν
αὐτοῖς
τέκνον
καθότι
ἦν
ἡ
Ἐλεισάβετ
στεῖρα,
καὶ
ἀμφότεροι
προβεβηκότες
ἐν
ταῖς
ἡμέραις
αὐτῶν
ἦσαν.
8ἐγένετο
δὲ
ἐν
τῷ
ἱερατεύειν
αὐτόν,
ἐν
τῇ
τάξει
τῆς
ἐφημερίας
αὐτοῦ,
ἔναντι
τοῦ
θεοῦ,
9κατὰ
τὸ
ἔθος
τῆς
ἱερατείας,
ἔλαχε
τοῦ
θυμιᾶσαι
εἰσελθὼν
εἰς
τὸν
ναὸν
τοῦ
κυρίου.
10καὶ
πᾶν
τὸ
πλῆθος
ἦν
τοῦ
λαοῦ,
προσευχόμενον
ἔξω,
τῇ
ὥρᾳ
τοῦ
θυμιάματος.
11ὤφθη
δὲ
αὐτῷ
ἄγγελος
κυρίου,
ἑστὼς
ἐκ
δεξιῶν
τοῦ
θυσιαστηρίου
τοῦ
θυμιάματος.
12καὶ
ἐταράχθη
Ζαχαρίας
ἰδὼν
καὶ
φόβος
ἐπέπεσεν
ἐπ᾽
αὐτόν.
13εἶπεν
δὲ
πρὸς
αὐτὸν
ὁ
ἄγγελος,
Μὴ
φοβοῦ,
Ζαχαρία.
διότι
εἰσηκούσθη
ἡ
δέησίς
σου,
καὶ
ἡ
γυνή
σου,
Ἐλεισάβετ,
γεννήσει
υἱόν
σοι.
καὶ
καλέσεις
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
Ἰωάνην.
14καὶ
ἔσται
χαρά
σοι
καὶ
ἀγαλλίασις,
καὶ
πολλοὶ
ἐπὶ
τῇ
γενέσει
αὐτοῦ
χαρήσονται,
15ἔσται
γὰρ
μέγας
ἐνώπιον
τοῦ
κυρίου.
καὶ
οἶνον
καὶ
σίκερα
οὐ
μὴ
πίῃ.
καὶ
πνεύματος
ἁγίου
πλησθήσεται,
ἔτι
ἐκ
κοιλίας
μητρὸς
αὐτοῦ.
16καὶ
πολλοὺς
τῶν
υἱῶν
Ἰσραὴλ
ἐπιστρέψει
ἐπὶ
κύριον
τὸν
θεὸν
αὐτῶν.
17καὶ
αὐτὸς
προελεύσεται
ἐνώπιον
αὐτοῦ
ἐν
πνεύματι
καὶ
δυνάμει
Ἠλίου·
ἐπιστρέψαι
καρδίας
πατέρων
ἐπὶ
τέκνα,
καὶ
ἀπειθεῖς
ἐν
φρονήσει
δικαίων·
ἑτοιμάσαι
κυρίῳ
λαὸν
κατεσκευασμένον.
18καὶ
εἶπεν
Ζαχαρίας
πρὸς
τὸν
ἄγγελον,
Κατὰ
τί
γνώσομαι
τοῦτο;
ἐγὼ
γάρ
εἰμι
πρεσβύτης,
καὶ
ἡ
γυνή
μου
προβεβηκυῖα
ἐν
ταῖς
ἡμέραις
αὐτῆς.
19καὶ
ἀποκριθεὶς
ὁ
ἄγγελος
εἶπεν
αὐτῷ,
Ἐγώ
εἰμι
Γαβριήλ·
ὁ
παρεστηκὼς
ἐνώπιον
τοῦ
θεοῦ.
καὶ
ἀπεστάλην
λαλῆσαι
πρὸς
σὲ
καὶ
εὐαγγελίσασθαί
σοι
ταῦτα.
20καὶ
ἰδού,
ἔσῃ
σιωπῶν
καὶ
μὴ
δυνάμενος
λαλῆσαι
ἄχρι
ἧς
ἡμέρας
γένηται
ταῦτα,
ἀνθ᾽
ὧν
οὐκ
ἐπίστευσας
τοῖς
λόγοις
μου·
οἵτινες
πληρωθήσονται
εἰς
τὸν
καιρὸν
αὐτῶν.
21καί,
ἦν
ὁ
λαὸς
προσδοκῶν
τὸν
Ζαχαρίαν,
καὶ
ἐθαύμαζον
ἐν
τῷ
χρονίζειν
ἐν
τῷ
ναῷ
αὐτόν.
22ἐξελθὼν
δέ,
οὐκ
ἐδύνατο
λαλῆσαι
αὐτοῖς.
καὶ
ἐπέγνωσαν
ὅτι
ὀπτασίαν
ἑώρακεν
ἐν
τῷ
ναῷ
καὶ
αὐτὸς
ἦν
διανεύων
αὐτοῖς
καὶ
διέμενεν
κωφός.
23καὶ
ἐγένετο
ὡς
ἐπλήσθησαν
αἱ
ἡμέραι
τῆς
λειτουργίας
αὐτοῦ,
ἀπῆλθεν
εἰς
τὸν
οἶκον
αὐτοῦ.
24μετὰ
δὲ
ταύτας
τὰς
ἡμέρας,
συνέλαβεν
Ἐλεισάβετ,
ἡ
γυνὴ
αὐτοῦ,
καὶ
περιέκρυβεν
ἑαυτὴν
μῆνας
πέντε
λέγουσα
25ὅτι,
Οὕτως
μοι
πεποίηκεν
κύριος
ἐν
ἡμέραις
αἷς
ἐπεῖδεν·
ἀφελεῖν
ὄνειδός
μου
ἐν
ἀνθρώποις.
26ἐν
δὲ
τῷ
μηνὶ
τῷ
ἕκτῳ,
ἀπεστάλη
ὁ
ἄγγελος
Γαβριὴλ
ἀπὸ
τοῦ
θεοῦ
εἰς
πόλιν
τῆς
Γαλιλαίας,
ᾗ
ὄνομα
Ναζαρέτ,
27πρὸς
παρθένον
ἐμνηστευμένην
ἀνδρὶ
ᾧ
ὄνομα
Ἰωσήφ,
ἐξ
οἴκου
Δαυείδ,
καὶ
τὸ
ὄνομα
τῆς
παρθένου
Μαριάμ.
28καὶ
εἰσελθὼν
πρὸς
αὐτὴν
εἶπεν,
Χαῖρε,
κεχαριτωμένη.
ὁ
κύριος
μετὰ
σοῦ.
29ἡ
δὲ
ἐπὶ
τῷ
λόγῳ
διεταράχθη
καὶ
διελογίζετο,
ποταπὸς
εἴη
ὁ
ἀσπασμὸς
οὗτος.
30καὶ
εἶπεν
ὁ
ἄγγελος
αὐτῇ,
Μὴ
φοβοῦ,
Μαριάμ,
εὗρες
γὰρ
χάριν
παρὰ
τῷ
θεῷ.
31καὶ
ἰδοὺ
συλλήμψῃ
ἐν
γαστρὶ
καὶ
τέξῃ
υἱόν,
καὶ
καλέσεις
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
Ἰησοῦν.
32οὗτος
ἔσται
μέγας
καὶ
υἱὸς
ὑψίστου
κληθήσεται.
καὶ
δώσει
αὐτῷ
κύριος
ὁ
θεὸς
τὸν
θρόνον
Δαυεὶδ
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ.
33καὶ
βασιλεύσει
ἐπὶ
τὸν
οἶκον
Ἰακὼβ
εἰς
τοὺς
αἰῶνας·
καὶ
τῆς
βασιλείας
αὐτοῦ
οὐκ
ἔσται
τέλος.
34εἶπεν
δὲ
Μαριὰμ
πρὸς
τὸν
ἄγγελον,
Πῶς
ἔσται
τοῦτο;
ἐπεὶ
ἄνδρα
οὐ
γινώσκω.
35καὶ
ἀποκριθεὶς
ὁ
ἄγγελος
εἶπεν
αὐτῇ,
Πνεῦμα
ἅγιον
ἐπελεύσεται
ἐπὶ
σέ,
καὶ
δύναμις
ὑψίστου
ἐπισκιάσει
σοι.
διὸ
καὶ
τὸ
γεννώμενον
ἅγιον,
κληθήσεται
υἱὸς
θεοῦ.
36καὶ
ἰδού,
Ἐλεισάβετ
ἡ
συγγενίς
σου
καὶ
αὐτὴ
συνείληφεν
υἱὸν
ἐν
γήρει
αὐτῆς.
καὶ
οὗτος
μὴν
ἕκτος
ἐστίν,
αὐτῇ
τῇ
καλουμένῃ
στείρᾳ·
37ὅτι
οὐκ
ἀδυνατήσει
παρὰ
τῷ
θεῷ
πᾶν
ῥῆμα.
38εἶπεν
δὲ
Μαριάμ,
Ἰδοὺ
ἡ
δούλη
κυρίου.
γένοιτό
μοι
κατὰ
τὸ
ῥῆμά
σου.
καὶ
ἀπῆλθεν
ἀπ᾽
αὐτῆς
ὁ
ἄγγελος.
39ἀναστᾶσα
δὲ
Μαριὰμ
ἐν
ταῖς
ἡμέραις
ταύταις
ἐπορεύθη
εἰς
τὴν
ὀρεινὴν
μετὰ
σπουδῆς,
εἰς
πόλιν
Ἰούδα
40καὶ
εἰσῆλθεν
εἰς
τὸν
οἶκον
Ζαχαρίου.
καὶ
ἠσπάσατο
τὴν
Ἐλεισάβετ.
41καὶ
ἐγένετο
ὡς
ἤκουσεν
τὸν
ἀσπασμὸν
τῆς
Μαρίας
ἡ
Ἐλεισάβετ,
ἐσκίρτησεν
τὸ
βρέφος
ἐν
τῇ
κοιλίᾳ
αὐτῆς,
καὶ
ἐπλήσθη
πνεύματος
ἁγίου
ἡ
Ἐλεισάβετ.
42καὶ
ἀνεφώνησεν
κραυγῇ
μεγάλῃ
καὶ
εἶπεν,
Εὐλογημένη
σὺ
ἐν
γυναιξίν,
καὶ
εὐλογημένος
ὁ
καρπὸς
τῆς
κοιλίας
σου.
43καὶ
πόθεν
μοι
τοῦτο,
ἵνα
ἔλθῃ
ἡ
μήτηρ
τοῦ
κυρίου
μου
πρὸς
ἐμέ;
44ἰδοὺ
γὰρ
ὡς
ἐγένετο
ἡ
φωνὴ
τοῦ
ἀσπασμοῦ
σου
εἰς
τὰ
ὦτά
μου,
ἐσκίρτησεν
ἐν
ἀγαλλιάσει
τὸ
βρέφος
ἐν
τῇ
κοιλίᾳ
μου.
45καὶ
μακαρία,
ἡ
πιστεύσασα
ὅτι
ἔσται
τελείωσις
τοῖς
λελαλημένοις
αὐτῇ
παρὰ
κυρίου.
46καὶ
εἶπεν
Μαριάμ,
Μεγαλύνει
ἡ
ψυχή
μου
τὸν
κύριον.
47καὶ
ἠγαλλίασεν
τὸ
πνεῦμά
μου
ἐπὶ
τῷ
θεῷ
τῷ
σωτῆρί
μου.
48ὅτι
ἐπέβλεψεν
ἐπὶ
τὴν
ταπείνωσιν
τῆς
δούλης
αὐτοῦ,
ἰδοὺ
γὰρ
ἀπὸ
τοῦ
νῦν
μακαριοῦσίν
με
πᾶσαι
αἱ
γενεαί.
49ὅτι
ἐποίησέν
μοι
μεγάλα
ὁ
δυνατός,
καὶ
ἅγιον
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ.
50καὶ
τὸ
ἔλεος
αὐτοῦ
εἰς
γενεὰς
καὶ
γενεὰς
τοῖς
φοβουμένοις
αὐτόν.
51ἐποίησεν
κράτος
ἐν
βραχίονι
αὐτοῦ.
διεσκόρπισεν
ὑπερηφάνους
διανοίᾳ
καρδίας
αὐτῶν.
52καθεῖλεν
δυνάστας
ἀπὸ
θρόνων
καὶ
ὕψωσεν
ταπεινούς.
53πεινῶντας
ἐνέπλησεν
ἀγαθῶν
καὶ
πλουτοῦντας
ἐξαπέστειλεν
κενούς.
54ἀντελάβετο
Ἰσραὴλ
παιδὸς
αὐτοῦ
μνησθῆναι
ἐλέους.
55καθὼς
ἐλάλησεν
πρὸς
τοὺς
πατέρας
ἡμῶν,
τῷ
Ἀβραὰμ
καὶ
τῷ
σπέρματι
αὐτοῦ
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
56ἔμεινεν
δὲ
Μαριὰμ
σὺν
αὐτῇ
ὡς
μῆνας
τρεῖς
καὶ
ὑπέστρεψεν
εἰς
τὸν
οἶκον
αὐτῆς.
57τῇ
δὲ
Ἐλεισάβετ
ἐπλήσθη
ὁ
χρόνος
τοῦ
τεκεῖν
αὐτήν,
καὶ
ἐγέννησεν
υἱόν.
58καὶ
ἤκουσαν
οἱ
περίοικοι
καὶ
οἱ
συγγενεῖς
αὐτῆς
ὅτι
ἐμεγάλυνεν
κύριος
τὸ
ἔλεος
αὐτοῦ
μετ᾽
αὐτῆς,
καὶ
συνέχαιρον
αὐτῇ.
59καὶ
ἐγένετο
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ὀγδόῃ,
ἦλθαν
περιτεμεῖν
τὸ
παιδίον·
καὶ
ἐκάλουν
αὐτὸ
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ,
Ζαχαρίαν.
60καὶ
ἀποκριθεῖσα
ἡ
μήτηρ
αὐτοῦ
εἶπεν,
Οὐχί.
ἀλλὰ
κληθήσεται
Ἰωάνης.
61καὶ
εἶπαν
πρὸς
αὐτὴν
ὅτι,
Οὐδεὶς
ἔστιν
ἐκ
τῆς
συγγενείας
σου
ὃς
καλεῖται
τῷ
ὀνόματι
τούτῳ.
62ἐνένευον
δὲ
τῷ
πατρὶ
αὐτοῦ
τὸ
τί
ἂν
θέλοι
καλεῖσθαι
αὐτό.
63καὶ
αἰτήσας
πινακίδιον
ἔγραψεν
λέγων,
Ἰωάνης
ἐστὶν
ὄνομα
αὐτοῦ·
καὶ
ἐθαύμασαν
πάντες.
64ἀνεῴχθη
δὲ
τὸ
στόμα
αὐτοῦ
παραχρῆμα
καὶ
ἡ
γλῶσσα
αὐτοῦ,
καὶ
ἐλάλει
εὐλογῶν
τὸν
θεόν.
65καὶ
ἐγένετο
ἐπὶ
πάντας
φόβος
τοὺς
περιοικοῦντας
αὐτούς,
καὶ
ἐν
ὅλῃ
τῇ
ὀρεινῇ
τῆς
Ἰουδαίας
διελαλεῖτο
πάντα
τὰ
ῥήματα
ταῦτα.
66καὶ
ἔθεντο
πάντες
οἱ
ἀκούσαντες
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
αὐτῶν
λέγοντες,
Τί
ἄρα
τὸ
παιδίον
τοῦτο
ἔσται;
καὶ
γὰρ
χεὶρ
κυρίου
ἦν
μετ᾽
αὐτοῦ.
67καὶ
Ζαχαρίας,
ὁ
πατὴρ
αὐτοῦ,
ἐπλήσθη
πνεύματος
ἁγίου
καὶ
ἐπροφήτευσεν
λέγων·
68Εὐλογητὸς
κύριος,
ὁ
θεὸς
τοῦ
Ἰσραήλ,
ὅτι
ἐπεσκέψατο
καὶ
ἐποίησεν
λύτρωσιν
τῷ
λαῷ
αὐτοῦ.
69καὶ
ἤγειρεν
κέρας
σωτηρίας
ἡμῖν
ἐν
οἴκῳ
Δαυεὶδ
παιδὸς
αὐτοῦ,
70καθὼς
ἐλάλησεν
διὰ
στόματος
τῶν
ἁγίων
ἀπ᾽
αἰῶνος
προφητῶν
αὐτοῦ.
71σωτηρίαν
ἐξ
ἐχθρῶν
ἡμῶν
καὶ
ἐκ
χειρὸς
πάντων
τῶν
μισούντων
ἡμᾶς.
72ποιῆσαι
ἔλεος
μετὰ
τῶν
πατέρων
ἡμῶν
καὶ
μνησθῆναι
διαθήκης
ἁγίας
αὐτοῦ—
73ὅρκον
ὃν
ὤμοσεν
πρὸς
Ἀβραὰμ
τὸν
πατέρα
ἡμῶν,
74τοῦ
δοῦναι
ἡμῖν
ἀφόβως,
ἐκ
χειρὸς
ἐχθρῶν
ῥυσθέντας,
λατρεύειν
αὐτῷ,
75ἐν
ὁσιότητι
καὶ
δικαιοσύνῃ
ἐνώπιον
αὐτοῦ
πάσαις
ταῖς
ἡμέραις
ἡμῶν.
76καὶ
σὺ
δέ,
παιδίον,
προφήτης
ὑψίστου
κληθήσῃ,
προπορεύσῃ
γὰρ
ἐνώπιον
κυρίου
ἑτοιμάσαι
ὁδοὺς
αὐτοῦ.
77τοῦ
δοῦναι
γνῶσιν
σωτηρίας
τῷ
λαῷ
αὐτοῦ
ἐν
ἀφέσει
ἁμαρτιῶν
αὐτῶν.
78διὰ
σπλάγχνα
ἐλέους
θεοῦ
ἡμῶν,
ἐν
οἷς
ἐπισκέψεται
ἡμᾶς
ἀνατολὴ
ἐξ
ὕψους,
79ἐπιφᾶναι
τοῖς
ἐν
σκότει
καὶ
σκιᾷ
θανάτου
καθημένοις,
τοῦ
κατευθῦναι
τοὺς
πόδας
ἡμῶν
εἰς
ὁδὸν
εἰρήνης.
80τὸ
δὲ
παιδίον
ηὔξανε
καὶ
ἐκραταιοῦτο
πνεύματι.
καὶ
ἦν
ἐν
ταῖς
ἐρήμοις
ἕως
ἡμέρας
ἀναδείξεως
αὐτοῦ
πρὸς
τὸν
Ἰσραήλ.